Zuid is steeds meer een geliefde woonplek. Huidige bewoners verhuizen steeds minder de wijk uit als ze het beter kregen en nieuwe bewoners weten Zuid inmiddels goed te vinden. In de serie 'Bewoners op Zuid' vertellen nieuwe en oude Zuiderlingen hun woonverhaal. Dit keer Chris Stijlen die met zijn gezin een gloednieuwe huurwoning aan de Putsebocht betrok. Mét tuin! 'Dat voelt echt wel heel luxe hoor!’

Als Chris in de deuropening verschijnt, komt de geur van verse pastasaus met hem mee naar buiten. ‘Effe het eten wat lager zetten,’ zegt hij. Als hij terugkomt, heeft Chris alle tijd voor een interview. ‘We wonen hier nu drie jaar,’ zegt hij. ‘We zijn de eerste bewoners. Het is heerlijk wonen hier. Kom even binnen, dan kun je het zien.’
Met een opgetogen blaffend hondje achter zich aan, gaat Chris voor. ‘Kijk,’ zegt hij, als hij in zijn woonkamer staat en naar buiten, de tuin in wijst. Achter het riante terras ligt een vrolijke bloemenzee, daarboven heeft het stel priklint opgehangen. ‘We hebben er een lekker groene jungle van gemaakt. Je weet niet wat je meemaakt, als je hier ’s ochtends de deur open zet. Gezoem van bijtjes, vlinders, vogels. Echt heel leuk.’
Met die tuin is het gezin er het meest op vooruit gegaan, zegt Chris. ‘Ons vorige huis was op driehoog. Daar hadden we alleen een balkonnetje. Ook waren we aan het sjouwen met boodschappen en kinderwagens, toen de kids nog klein waren… Dat hoeft nu allemaal niet meer. Dat voelt echt wel heel luxe hoor! Dat we meer ruimte hebben gekregen, is ook heel fijn. De kinderen hebben allebei een riante eigen kamer.’

Op de hoek
Chris en zijn gezin wonen in het nieuwbouwproject aan de Putsebocht, dat drie jaar geleden is opgeleverd. De verwaarloosde woningen die er voorheen stonden, heeft gemeente Rotterdam moeten slopen om vijftig nieuwe gezinswoningen te kunnen realiseren. Voordat Chris hier met zijn gezin introk, woonde hij 500 meter verderop, aan de Pretorialaan. ‘Direct aan de markt. Hartstikke leuk plekje, hoor, maar we waren toe aan een upgrade. Niet eens zozeer vanwege ruimtegebrek ofzo. Maar het was een oud huis, dat een beetje cheapy was opgeknapt. Er zaten gaten in de spouwmuren, waardoor we last kregen van muizen. Op een gegeven moment zag ik er wel zes, zeven op een dag. Ze liepen gewoon over de keukentafel! Dan weet je: nu is het leuk geweest, we moeten op zoek naar iets anders.’ En dat kwam vervolgens sneller op hun pad dan ze hadden kunnen vermoeden. Chris en zijn vriendin waren op een avond de hond aan het uitlaten, toen ze op de Putsebocht letterlijk tegen de nieuwbouwplannen aanliepen. ‘Er werden nieuwbouwwoningen gebouwd, bestemd voor gezinnen met kinderen. Toen we ons inschreven, bleken we nummer dertig op de lijst. We konden zelfs onze voorkeur voor een hoekhuis aangeven, en hebben die ook gekregen. Daar zijn we heel blij mee, want dat extra raam aan de zijkant zorgt voor extra daglicht. Bovendien heb je maar aan een kant buren.’

Iedereens broer
Hoewel Chris zelf geboren en getogen is in de omgeving van Utrecht, heeft het gezin heeft nooit overwogen om weg te gaan van Rotterdam-Zuid, toen de wens om te verhuizen ontstond. ‘Als je hier al twaalf jaar woont, dan is iedereen je buurman, iedereen je broer,’ zegt Chris. ‘Misschien dat je dat niet direct voelt als je niet van hier bent. Maar ben je wel van hier, dan is dat gewoon zo. Als je hun supermarkt support, naar hun snackbar gaat, ben je hun broer. Zo werkt dat gewoon.’
Het gezin had ook geen reden om weg te willen, want in hun wijk hebben ze alle voorzieningen dichtbij: ‘De kinderen gaan naar de Oranjeschool, die zit hier aan het einde van de straat. Voor boodschappen gaan we naar de Lange Hilleweg. En op de Afrikaandermarkt halen we onze verse groenten.’
Over verse groente gesproken: de saus staat nog altijd te pruttelen en straks komen de kids thuis. Tijd om Chris met rust te laten. Muziekje aan, tuindeur open, hondje in de deuropening en een pan om in te roeren.