Ga naar inhoud

Ik wil ze meegeven: wat mij is gelukt kan jullie ook lukken

Ik wil ze meegeven: wat mij is gelukt kan jullie ook lukken

Werkers op Zuid: Esther Sjerp-de Vries, docent bij 'moederklas' Zadkine startcollege

Dagelijks werken de partners van het NPRZ om het op Zuid beter te maken voor de huidige en nieuwe bewoners. Deze serie portretteert de mensen die werken aan een sterker Zuid. Deze keer: Esther Sjerp-de Vries, docent en studieloopbaanbegeleider bij de zogenoemde 'moederklas' van het Zadine Startcollege, Dit is de enige mbo 1-opleiding in Rotterdam die speciaal is opgezet voor jonge moeders. Esther werkt onder meer samen met het project Mama’s Garden om de meiden uit haar klas te empoweren.

Het klaslokaal van de Entree-plusklas, zoals de ‘moederklas’ op het Zadkine Startcollege officieel heet, is anders dan andere lokalen. In het midden staat een grote tafel, met een roze kleed eroverheen en plantjes erop. Er is een babybox vol speeltjes, peelgoed voor baby’s, peuters en kleuters en een vensterbank vol ‘baarmoederkussentjes’, die ongeveer zo zwaar zijn als een volle baarmoeder rond 40 weken zwangerschap. Aan de muur hangen allerlei spreuken: Waiting for someone else to make you happy is the best way to be sad. En: Je gezicht is je eigen weerbericht. Als je in de spiegel kijkt kun je je eigen bui zien hangen.

Op tafel staat een roze mandje. Het blijkt een telefoon-inleverbakje. ‘Voor als het ge-app tijdens de lessen de spuigaten uitloopt,’ licht Esther Sjerp-de Vries toe. ‘In de praktijk gebruik ik hem nauwelijks, want de meiden moeten natuurlijk wel bereikbaar zijn voor het kinderdagverblijf of de school van hun kinderen.’

Zorg en dienstverlening
De Entree plus-klassen van Zadkine zijn in het leven geroepen voor kwetsbare jongeren, die extra begeleiding nodig hebben om een opleiding te kunnen volgen. De éénjarige opleiding zorg en dienstverlening voor jonge moeders, is er een van. Sjerp-de Vries: ‘Ik heb op het moment tien meiden in de klas, variëren in leeftijd van 16 tot 27. Behalve dat ze de zorg voor een kleine hebben, of een kleine op komst, spelen er vaak nog meer dingen in hun leven. Van psychische problemen tot armoede en schulden. Slechts een enkeling woont zelfstandig. Veruit de meesten wonen óf nog thuis ofwel begeleid, bijvoorbeeld in een tienermoederhuis.’ Sjerp-de Vries begeleidt haar leerlingen bij het combineren van school en moederschap. De lessen gaan over huishoudelijke taken en opvoeding, maar ook over vertrouwen en doorzettingsvermogen. ‘Veel van de meiden in de Entree plus-klas hebben de neiging zichzelf als ‘anders’ te zien en hun moederschap als een excuus te gebruiken. Ik ben moeder dus ik kan niet werken of studeren. Ik zeg dan: dat kun je wél, kijk maar naar mij.’

Ervaringsdeskundig
Zelf was Sjerp-de Vries negentien toen ze haar eerste kind kreeg. Omdat ze er alleen voor stond, bracht ze haar zoon naar de kinderopvang om een HBO-opleiding te kunnen volgen, die ze met succes afrondde. ‘Ik benoem continu dat ik hoogopgeleid ben. Ik wil mijn leerlingen laten zien dat wat mij gelukt is, hen ook kan lukken.’ Dat ze ervaringsdeskundige is, helpt. ‘De meiden voelen haarfijn aan of je je kennis uit een boekje hebt, of dat je uit eigen ervaring spreekt,’ zegt ze. ‘Een tijdlang was ik one of them. Maar nu ik richting veertig ga, merk ik dat er iets meer afstand ontstaat tussen mij en de leerlingen. Daarom ben ik ook zo blij met Mama’s Garden, de ontmoetingsplek die door EMI (het Expertisecentrum Maatschappelijke Innovatie van Hogeschool Rotterdam) gecreëerd is voor jonge moeders en studenten.’

Mama’s Garden
Mama’s Garden is een mobiele plek die door Rotterdam-Zuid reist, waar jonge (aanstaande) moeders elkaar ontmoeten en gezellig kunnen samenzijn met hun kinderen. Deze plek wordt beheerd door studenten Pedagogiek en Maatschappelijk Werk van Hogeschool Rotterdam, die op een heel ongedwongen manier het gesprek stimuleren over allerhande onderwerpen zoals opvoeding, seksualiteit en geld, maar ook praktische zaken als kinder-EHBO. Het idee is dat de moeders hun sociale netwerk uitbreiden en kennis opdoen waarmee ze sterker in hun schoenen komen te staan als ouder. De leerlingen van Sjerp-de Vries nemen graag deel aan de sessies. ‘Onder leeftijdsgenoten voelen ze zich veilig. De Hogeschoolstudenten die Mama’s Garden doen, zijn vaak meiden die affiniteit hebben met het onderwerp, bijvoorbeeld omdat ze zelf een kindje hebben. Dat schept meteen een band. Bovendien fungeren de studenten als een soort rolmodellen, want zíj zitten op het HBO.’

Vier handen op een buik
De samenwerking tussen de Entree plus-klas jonge moeders en Mama’s Garden is gestart met een aantal bijeenkomsten in het klaslokaal. Inmiddels zijn er ook buitenschoolse bijeenkomsten, bijvoorbeeld in de bibliotheek van Vreewijk, waar ook de jonge moeders uit de klas van Sjerp-de Vries naartoe gaan. ‘Ze doen heel interessante workshops. Over opvoeding, maar ook over onderwerpen als social media: wie kan jouw profielen eigenlijk zien?’

Twee van haar leerlingen lopen nu stage bij Mama’s Garden, waar ze meedenken over de invulling van de middagen. ‘Het is een perfecte stage voor onze leerlingen, die bijna allemaal iets in de zorg of jeugdhulp willen gaan doen. Bovendien zijn de jonge moeders van grote toegevoegde waarde voor het aantrekken van nieuw publiek. Een Antilliaanse tienermoeder die op de Beijerlandse laan aangesproken wordt over Mama’s Garden, laat zich waarschijnlijk sneller overtuigen door een andere Antilliaanse jonge moeder, dan door een Hollandse studente.’

Perspectief
Sjerp-de Vries probeert de meiden in haar klas zover te krijgen dat ze na het jaar in de Entree-klas vooral doorgaan naar niveau 2. Soms lukt dat. Soms niet. Maar altijd vloeien er bij de diplomering tranen. ‘Meestal staan we met zijn allen te janken.’ Na de uitreiking is Sjerp-de Vries officieel nog tien weken beschikbaar voor ‘nazorg’ aan de meiden. In werkelijkheid is het zo dat klasse-appgroepen blijven bestaan tot de meiden de groep zelf verlaten. Tot die tijd mogen ze Sjerp-de Vries altijd bellen, of foto’s sturen van hun kindjes.

Wat zij haar leerlingen hoopt mee te geven? ‘Perspectief. Ik wil ze er zo graag van overtuigen dat er heel veel mogelijk is, als je er maar in gelooft. En als ze me meewarig aankijken, zeg ik: weet je nog, ik heb ook een kutjeugd gehad, en hier sta ik nu.’