Dagelijks werken de partners van het NPRZ om het op Zuid beter te maken voor de huidige en de nieuwe bewoners. Deze serie portretteert de mensen die zich inzetten voor een sterker Zuid. Archell Thompson doet dat vooral door te praten, écht te praten, met de mensen in de wijk.

Artiest, jongerenwerker en evenementenorganisator: Archell Thompson is het allemaal, maar gebruikt zelf geen van deze titels. ‘Naampjes zeggen me weinig. Praten met mensen is wat ik doe. Positiviteit naar boven brengen. Laten zien dat je iets kunt bereiken als je je openstelt, een plan hebt en samenwerkt met anderen. Daar gaat het om. Ik luister en probeer mensen te helpen connecten met zichzelf. Dat wil ik nergens anders doen dan in Rotterdam-Zuid. Waarom? Vanwege de mindset van de mensen. Hier is het rauw, mooi, en elke dag weer anders.’

Op dit moment is Thompson druk bezig met de volgende editie van Overleven op Zuid. Tijdens dit evenement kunnen kinderen en jongeren van Zuid, zich één hele dag een superster voelen. ‘We halen de kinderen thuis op met een bus,’ vertelt Thompson. ‘Ze worden begeleid door politie en opgewacht door echte beveiligers. Dan brengen we ze naar Theater Zuidplein waar ze aan de slag gaan met hun talenten: dansen, zingen, grappen maken, wat dan ook. Hun familie, vriendjes, klasgenoten en buren mogen allemaal komen kijken. Die dag draait het om hén.’ Thompson heeft het evenement bedacht met een speciale missie: ‘Sommige kids hunkeren naar aandacht, omdat ze het thuis of op school niet krijgen. Ik wil voorkomen dat zij dezelfde weg inslaan als ik heb gedaan.’

Schaamte en taboes
Thompson werd geboren op Curaçao, en kreeg als kind niet geleerd om zich te uiten. ‘Ik weet nu dat mijn ouders van me hielden. Maar ze hadden het lastig met me. Ik had altijd een weerwoord en liet me niet in een hokje plaatsen. Dus sloegen ze me veel en gaven ze me niet de aandacht die ik nodig had.’ De heftige dingen die gebeurden in zijn jeugd, kon hij bij niemand kwijt. Als volwassene raakte hij steeds verder in de knoop met zichzelf en zocht hij troost in drank, drugs en vrouwen. Tot een heftige gebeurtenis, tien jaar geleden, hem een levensles leerde die alles veranderde. ‘Ik ontdekte dat iedereen meer is dan je in eerste instantie te zien krijgt. Dat niemand ‘alleen maar een crimineel’ is. Maar dat elk mens zijn eigen verhaal heeft.’
In 2012 besloot Thompson, zonder enige achtergrond in theater, een theatervoorstelling te maken: De Naakte Antilliaan. Hierin staat zijn eigen levensverhaal centraal en maakt hij korte metten met alle schaamte en taboes die zijn leven hebben getekend. ‘Daarna ervoer ik opluchting. En ik realiseerde me: ik heb iets te vertellen. Nu verspreid ik het woord en probeer ik mensen te motiveren om hun verhaal te doen. Niet met theatertechnieken, maar open en eerlijk, precies zoals het is.’

Zonder oordeel
Eén dag in de week is Thompson jongerenwerker bij Dock. Daarnaast wordt hij regelmatig door gemeente Rotterdam ingehuurd om mensen die van het pad dreigen te raken, er weer bij te halen. ‘Dan word ik gebeld over een groep Antilliaanse mannen die voor overlast zorgt, en waar de politie geen grip op krijgt. Ik stap op zo’n groep af en ga gewoon eens kletsen, van: hee, wie zijn jullie? Wat houdt jullie bezig? Ik zoek echt contact, zonder te oordelen.’
Thompson ontwikkelde de Catwalk Challenge, waarin hij mensen begeleidt die zich schamen voor wat ze meegemaakt hebben in hun leven, en de Poverty Escape: een simulatiespel dat je speelt met een groep, om te ervaren hoe het is om in armoede te leven. ‘Het is bedoeld voor professionals en organisaties die in hun werk te maken hebben met mensen die in armoede leven.’ En dan ontwikkelt hij ook nog eens een kunst- en cultuurprogramma voor het Afrikaanderpark.

Zelf doen
‘Ja, ik doe best veel,’ lacht Thompson. ‘Maar de bedoeling is dat ik sommige van mijn projecten ga overdragen aan de nieuwe generatie. Ik heb nu vier jongeren uit Zuid in mijn team, die me helpen bij de organisatie van Overleven op Zuid. Eén van hen is een betaalde kracht, de anderen lopen stage. Ik geef ze verantwoordelijkheid: hier heb je 400 euro, regel jij de catering maar. Ik laat merken dat ik in ze geloof. Daar hebben veel jongeren enorme behoefte aan. Er wordt hier op Zuid al zoveel vóór ze bedacht en gedaan. Ik laat het ze het zelf verzinnen. Dat werkt.’ Wat zijn kracht is? Thompson denkt na en zegt met een glimlach: ‘Ik werk niet met mails en doe niet aan projectplannen. Ik werk met iets wat de mensen op Zuid erg kunnen waarderen: persoonlijk contact.’